Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009

Επιστροφή

Επιστροφή με μουσική...



Περιττό να πώ οτι ο Θηβαίος είναι ο αγαπημένος μου τραγουδιστής...

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Διακοπές...



Εν ωραίο πράμα να είσαι διακοπές. Ακόμα πιο ωραίο να είσαι honeymoon jαι το καλύτερο τούτα ούλλα στο Miami. Εδιερωτήθηκα πολλές φορές τούντες μέρες γιατί οι ξένοι έρκουνται τουρισμό στην Κύπρο...

Anyway, περισσότερα σε λλίες μέρες...

Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Νίκος Γκάτσος - 12/05/1992

1 ημέρα καθυστερημένα αλλά δεν πειράζει...





Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

Ερώτηση!



Έννεν μεγάλη μαλακία να παίζουν οι άλλοι πελλόν τζαι στο τέλος να την τρώεις εσύ;

Για να σου λαλώ ρε μαλάκα πρίν ένα μήνα ότι την τάδε ημερομηνία θέλω κάτι ναν έτοιμο σημαίνει ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ!!! Σήμερα που είμαστε 2 εφτομάδες μετά που το deadline που σου έδωσα, εσύ είσαι σπίτι σου τζαι πλώννεις ζάμπα τζαι εγώ κάθουμαι μόνος μου στο γραφείο τζαι λούννουμαι τες μαλακίες που κάμνεις.

Είσαι αχάπαρος. Τέλος! Τζαι εγώ είμαι ο μαλάκας της υπόθεσης...

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Η ώρα της γής ή η ώρα της Υποκρισίας;


Το παρακάτω κείμενο το έγραψα ως απάντηση στην τελευταία ανάρτηση του Γιώργου Πήττα στο ιστολόγιο του, εννοείται. Δεν είμαι ενάντια στους οικολόγους γενικώς (εξαιρούνται τα δικά μας, εγχώρια παναΰρκα-επιεικώς) ούτε θέλω να κατηγορηθώ οτι δεν έχω περιβαλλοντολογική συνείδηση. Είναι μερικά πράγματα όμως που δεν μπορώ να τα παρακολουθήσω και αρνούμαι να τα καταπιώ αμάσητα.

 

"Αγαπητέ Γιώργο,

 

υποκρισία. Όλο αυτό που στήθηκε για να υποστηρίξει την χθεσινοβραδινή ενέργεια εμένα μου φαντάζει σαν μια μεγάλη υποκρισία! Νομίζω ότι η WWF (την οποία σέβομαι και επικροτώ για τους σκοπούς της) θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει την στρατηγική της. Θα ήθελα πολύ να μάθω πόσα λεφτά ξόδεψαν για να προμοτάρουν αυτή την ενέργεια. Βασικά διαφωνώ για ένα σημαντικότατο, κατα την γνώμη μου, λόγο: αυτή η "μαζική" αλλά συμβολική κίνηση να σβήσουν τα φώτα δημιουργούν την εντύπωση (υποσυνείδητα) στον κόσμο ότι συμμετέχουν στην προσπάθεια για την κλιματική αλλαγή ενώ στην ουσία δεν καταφέρνουν τίποτα. Γιώργο, ευτυχώς ή δυστυχώς ο πολύς κόσμος δεν έχει την δική σου (αποδεδειγμένη) ευαισθησία για το περιβάλλον. Αντίθετα ο πολύς κόσμος, για πολλούς και διάφορους λόγους, αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει αυτά τα θέματα μάλλον επιδερμικά. Και μια κίνηση σαν αυτή δημιουργεί στον πολύ κόσμο την άποψη ότι "έκαναν το καθήκον τους". Μέγα λάθος!

Εγώ θα προτιμούσα π.χ. όλα αυτά τα χρήματα να δίνονταν σαν χρηματοδότηση για να αλλάξουμε τις λάμπες πυρακτώσεως με οικονομικές. Πρακτικά πράματα που πιάννουν τόπο και ο καθένας θα κάνει ότι περνά απο το χέρι του. Εξάλλου πότε ήταν η τελευταία φορά που ίδρωσε το αυτί των διοικούντων του πλανήτη μας απο παρόμοιες συμβολικές κινήσεις;

 

ΥΓ. Ρώτησε κανείς την επίδραση της χθεσινοβραδινής ενέργειας παγκόσμια στο περιβάλλον; Αντιλήφθηκε κανείς την επίδραση του μαζικού "κατεβάσματος" και μετά του μαζικού "ανεβάσματος" των διακοπτών τόσο στα εργοστάσια παραγωγής όσο και κατ'επέκταση στο περιβάλλον; "

 

Και για να συνεχίσω την σκέψη μου: δώστε μου έναν λόγο για τον οποίο πιστεύετε οτι η συγκεκριμένη ενέργεια του Σαββατόβραδου ωφέλησε στο παραμικρό. Και σας παρακαλώ να εξαιρέσετε την κοινή δικαιολογία της μαζικής συμμετοχής - αφύπνισης - καλλιέργειας συνείδησης στις μάζες. Να με συγχωρείτε αλλά εγώ αυτά τα ακούω βερεσέ. Το 95% των γνωστών μου που αποφάσισαν να συμμετάσχουν αρκέστηκαν στο να σβήσουν τα φώτα των σπιτιών τους - εννοείται με την τηλεόραση αναμμένη. Απο κεί και πέρα τι; Άναψαν και πάλι τα φώτα για να δούμε τα χάλια μας. Αν έχετε τα κότσια κύριοι της WWF πηγαίνετε κατευθείαν στην πηγή. Αυτή η μεγαλοφυής ιδέα του να χρησιμοποιήσουμε τον κόσμο για να περάσουμε το μήνυμα στους ηγέτες του πλανήτη, να με συγχωρείτε, αλλά είναι η μεγαλύτερη ΠΑΤΑΤΑ που άκουσα τον τελευταίο καιρό.

Και για να τελειώσω: αν θέλετε τον κόσμο να συμμετάσχει στην σωτηρία του πλανήτη βοηθήστε τον να κάνει το δικό του καθήκον στο μερίδιο που του αναλογεί και να ενεργήσει στα του οίκου του. Πιέστε τις κυβερνήσεις (που κατα τα άλλα κόπτονται να σβήσουν τα φώτα των κυβερνητικών κτιρίων για μια ώρα) και την Ευρωπαϊκή Ένωση να δημιουργήσει προγράμματα και να δώσει επιχορηγήσεις για να μπορέσει ο κόσμος να μειώσει στο ελάχιστο την δική του συμμετοχή στην μόλυνση της γής. Όλα τα άλλα είναι έπεα πτερόεντα...

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

DCA - Η αυτοκτονία του καρκίνου

Διάβαζα εχτές το τελευταίο τεύχος του περιοδικού Κ της Καθημερινής (κυπριακή έκδοση 22/3/2009). Στις σελίδες 22-24 υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη ενός Έλληνα γιατρού-καθηγητή, του Ευάγγελου Μιχελάκη, ο οποίος με βάση το Πανεπιστήμιο της Alberta στον Καναδά έχει ξεκινήσει τον δικό του "πόλεμο" κατά του καρκίνου.

Ο δρ. Μιχελάκης, μαζί με τους συνεργάτες του, ερευνά την επίδραση της ουσίας DCA (διχλωρικό οξύ) στα καρκινικά κύτταρα. Η ομάδα αυτή παρατήρησε ότι η χορήγηση αυτής της ουσίας σε άτομα με καρκίνο ελαττώννει σε εντυπωσιακό βαθμό τους καρκινικούς όγκους σε μερικές εβδομάδες. 
Αν επαναφέρετε στην μνήμη σας τα μαθήματα βιολογίας στο σχολείο θα θυμηθείτε ότι τα "εργοστάσια" παραγωγής ενέργειας του κυττάρου είναι τα μιτοχόνδρια. Οι ερευνητές γνωρίζουν ότι τα καρκινικά κύτταρα έχουν απενεργοποιήσει τα μιτοχόνδρια. Ο λόγος είναι πολύ απλός: τα μιτοχόνδρια, εκτός απο κέντρα παραγωγής ενέργειας, είναι και ανιχνευτές καρκινογένεσης. Εάν αντιληφθούν ότι το κύτταρο είναι καρκινικό ενεργούν ως ωρολογιακή βόμβα και το σκοτώνουν. Εδώ βρίσκεται και το κόλπο με το DCA. Ο Μιχελάκης ανακάλυψε ότι το DCA μπορεί να θέσει σε πλήρη λειτουργία τα (απενεργοποιημένα) μιτοχόνδρια των καρκινικών κυττάρων και άρα να ενεργοποιήσει την διαδικασία της απόπτωσης - δηλαδή της καταστροφής των καρκινικών κυττάρων απο τον ίδιο τον οργανισμό. As simple as that!

Πάμε τώρα και στο πιο σημαντικό. Αντιγράφω απο την συνέντευξη:

Ερώτηση: Τι γίνεται με την χρηματοδότηση της έρευνας σας; Ξέρουμε ότι καμιά φαρμακευτική εταιρία δεν δέχεται να σας χρηματοδοτήσει επειδή το μόριο του DCA δεν μπορεί να πατενταριστεί.
Απάντηση: Μέσω συνεισφορών και μέσω του Πανεπιστημίου της Alberta συγκεντρώσαμε 1.5 εκατ. δολάρια. Παίρνουμε γράμματα απο όλο τον κόσμοπου μας δίνουν 5 δολάρια, 10 δολάρια. Είναι συγκινητικό. Τα κεφάλαια που διασφαλίσαμε μ'αυτό τον τρόπο είναι πολύτιμα αλλά δεν επαρκούν για τα επόμενα στάδια της έρευνας. Ο στόχος μας, λοιπόν, είναι να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα χρήματα για να ολοκληρώσουμε τα πρώτα βήματα. Για τα επόμενα, που είναι πολυκεντρικές μελέτες, χρειάζονται πολύ μεγαλύτερα κεφάλαια τα οποία ειλικρινά δεν γνωρίζω πως θα εξασφαλίσουμε.

Προσωπικά έχω συγκλονιστεί. Είναι απίστευτο αυτό που παραδέχεται ο Μιχελάκης. Επειδή το DCA είναι μια κοινή, απλή και φτηνή ουσία η οποία δεν πατεντάρεται καμιά φαρμακευτική εταιρία δεν ενδιαφέρεται να χρηματοδοτήσει την έρευνά τους! Δεν ξέρω τι άλλο να πώ. Έχω μείνει άναυδος...

Αυτό είναι το σάιτ του Πανεπιστημίου:  http://www.depmed.ualberta.ca/dca/  και εδώ είναι το λήμμα της wikipedia για το DCA: http://en.wikipedia.org/wiki/Dichloroacetate

Δεν έχω scanner στο σπίτι, αλλά θα προσπαθήσω να σκανάρω και να ανεβάσω την συνέντευξη εδώ. Στο μεταξύ όποιος μπορεί ας το κάνει πρίν απο μένα. Θα του είμαι υπόχρεος.

Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

Δέρνετε αβέρτα!


Τούτη τη φωτογραφία είχα την wallpaper στο pc μου στο γραφείο για πολλύ τζαιρό. Όσοι με ερωτούσαν γιατί την έβαλα, ελάλουν τους ότι έshι μερικούς μπάτσους που μόνο τούτο τους αξίζει: να τους κρούζουν. Οι παραπάνω εθωρούσαν με με το μισό τους. Whatever...

Για να είμαστε ξηγημένοι: έν είμαι αναρχικός τζαι γενικώς δηλώνω εναντίον της βίας σε ούλλες τις τες μορφές. Αλλά έshι μερικά πράματα που με φκάλλουν εκτός εαυτού. Ένα που τούτα είναι να θωρώ αθρώπους που επειδή φορούν μια στολή τζαι θκιό νισιάνια νομίζουν ότι βαστούν το Θεό που τα @ρχ.... τζαι άρα μπορούν να γυρίζουν το shέρι τους, το πόι τους κ.τ.λ. τζαι να δέρνουν αβέρτα ότι μιλά τζαι κινείται.
Δυστυχώς εχτές αντιλήφθηκα ότι σε τούτο τον καταραμένο τόπο που ζιούμε έshι τζαι δικαστές που τους αξίζει να πάθουν ότι και ο "φίλτατος" της φωτογραφίας. Στραβάρα μέστα μμάθκια σας ρε! Αν ήταν ο γιός σου κύριε δικαστά ίνταμπου ήταν να κάμεις; Αν έρτει αύριο ένας που τούτα τα καλόπαιδα κύριε δικαστά τζαι πατήσει την κόρη σου μέστο λαιμό ίνταμπου να κάμεις;
Αλλά το πιο απίστευτο που ούλλα είναι το αίσθημα της "δικαίωσης" των μπάτσων τζαι φυσικά οι δηλώσεις των δικηγόρων τους. Όι φυσικά πως επερίμενα κάτι διαφορετικό που τους δικηγόρους (btw έν έshι shιρότερη φάρα που τους δικηγόρους), πληρώνουνται για να λαλούν τούτα που λαλούν. Εσείς όμως κύριοι μπάτσοι που αισθάνεστε τζαι δικαιωμένοι γιατί εν εφκήκετε στες τηλεοράσεις να δούμε τζαι τες ωραίες σας τες φάτσες τζαι να μας πείτε πόσο χαρούμενοι είσαστε που εσπάσετε τα πλάσματα που το ξύλο τζαι στο τέλος εφκήκετε κούππα άπαννη;

Εγώ πάντως δηλώνω το που τα τωρά: αν με σταματήσει καμιά μέρα μπάτσος μέστο δρόμο το πρώτο πράμα πουννα κάμω είναι να τον ρωτήσω αν ήταν ένας που τους 10.

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

Σινεμά

Το περασμένο Σάββατο επήα, μετά που ποοοολύ τζιαιρό σινεμά. Γενικώς οι ταινίες τζαι γενικά ο κινηματογράφος είναι μια που τις αγαπημένες μου ασχολίες. Ξεκουράζει με τζαι ωθεί με να ξεφέφκω για λλίο που την καθημερινότητα.
 Τα χρόνια που ήμουν φοιτητής στην Ελλάδα ήταν η περίοδος της ακμής τζαι της "εξέλιξης" των σινεμά. Θυμούμαι την πρώτη χρονιά που ήμουν στην Θεσσαλονίκη επηένναμε σε ένα σινεμά κοντά στο Ναυαρίνο που ξεχάννω τωρά το όνομα του (btw μόλις εσυνηδητοποίησα ότι περνούν πολλά γλήορα τα χρόνια...) με δύο αίθουσες μάλιστα τζαι με το κλασσικό μπάρ έξω που εσέρβιρε ακόμα τζαι ουίσκι. Τον τζαιρό που έφεφκα  που την Θεσσαλονίκη το Πλατεία ODEON ήταν πλέον pasee τζαι η τζενούρκα μόδα ήταν τα multiplex στα μεγάλα εμπορικά κέντρα έξω που την πόλη. Όπως τζαι να έshι το πράμα τότε απολάμβανα το. Το πιο σημαντικό πράμα που μου επρόσφερε το σινεμά στην Ελλάδα ήταν η δυνατότητα να θκιαλέξω την θέση μου τζαι να την τυπώσω πάνω στο εισιτήριο μου. Μετά επήεννες άνετος στην αίθουσα, έβρισκες την θέση σου, εκάθεσουν τζαι εθώρες το έργο με την ησυχία σου. Τωρά μαθαίνω ότι τα εισιτήρια τζαι τες θέσεις που θέλεις κόφκεις τα που το ίντερνετ με την κάρτα σου. Ακόμα καλύτερα...
 Που τον τζαιρό που ήρτα πίσω στην Κύπρο κάθε φορά που πάω σινεμά καταρκούμαι την ώρα τζαι την στιγμή που το αποφάσισα. Νευριάζω τζαι λαλώ ότι εν η τελευταία φορά αλλά επειδή αρέσκει μου ξαναπάω τζαι ξανανευριάζω. 
 Ας μου το εξηγήσει κάποιος πέρκι το καταλάβω γιατί σπάζω τον νού μου τόσα χρόνια: πόσο δύσκολο είναι να πηέννεις στο K-cineplex τζαι να μεν αναγκάζεσαι να στέκεσαι κούλλου-μάκκα  μαζί με αλλο 100 άτομα έξω που την πόρτα μετά που γοράζεις το εισιτήριο που το ταμείο περιμένοντας να ανοίξουν οι πόρτες για να μουντάρεις να έβρεις μια καλή θέση να κάτσεις; Εν πιστέφκω να εshι μεγαλύτερο χωρκαθκιόν τζαι ρεζίλι που τούτο. Εν τζαι είμαστε στο 1980 γαμότο πιον. Είμαστε στο 2009, ο κόσμος σχεδόν εγύρισε ανάποδα τζαι εμείς επιμένουμε να σπιλακωννούμαστε μπροστά που μια κλειστή πόρτα για να προλάβουμε θέση! Έλεος. Έν έshι ένα πλάσμα να τους πεί οτι οι πολυθρόνες μέστες αίθουσες έχουν νούμερο πάνω για κάποιο λόγο; Τζαι στο κάτω-κάτω ποιοι εν τούτοι που, επειδή εν μονοπώλαιο τζαι προφανώς εν τους κόφτει, έχουν το δικαίωμα να μου κόψουν εμένα το σινεμά επειδή εν γουστάρω να συμπεριφέρουμαι σαν  χώρκατος για να δω μιαν ταινία;

Έshι τζαι άλλους που πιστέφκουν τα ίδια οξά εν εγώ που είμαι υπερβολικός;

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Συνεταιρισμός για την ειρήνη - εισαγωγή



Τον τελευταίο τζαιρό αρκέψαν να μας τα πρήζουν για τον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (Partnership for Peace - PfP). Ως συνήθως οι πολιτικοί μας, αντί να μας πληροφορούν, μαλλώνουν μεταξύ τους με απώτερο σκοπό να δημιουργήσουν εντυπώσεις. Έτσι τους εμάθαμε εμείς τα αρνιά τζαι βολέφκουνται. Σίρνει ο καθένας που μια τσιόφτα τζαι απου πιάσει παραπάνω κερδά.
Έτσι λοιπόν τζαι εγώ επειδή δεν μου αρέσκει να βάλλω φτί του καθένα που φκαίννει στην τηλεόραση τζαι θέλει να δειχτεί φωνασκώντας αποφάσισα να το ψάξω λλίο που μόνος μου για να δώ περι τίνως πρόκειται. Πολλά εύκολο πράμα, μακάρι ναν καλά το ίντερνετ. Έχουμε τζαι λέμε:

Ώς γνωστόν το PfP είναι πρόγραμμα του ΝΑΤΟ τζαι όϊ της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τούτη είναι η σελίδα στο σάιτ του ΝΑΤΟ σχετικά: http://www.nato.int/issues/pfp/index.html . Δαμέ έχουμε την άποψη του ΝΑΤΟ για τις δράσεις με τις οποίες θα πρέπει να ασχολούνται οι συνεργαζόμενες χώρες: http://www.nato.int/issues/cooperation_partners/index.html . Τζαι δαμέ ένα μικρό ιστορικό για το ίνταλως αναπτύχθηκε τούτο το πρόγραμμα: http://www.nato.int/issues/partnership_evolution/index.html . Επίσης έχουμε τζαι τη λίστα με τες χώρες που αποτελούν μέρος του PfP: http://www.nato.int/pfp/sig-date.htm . Τζαι αφού εμείς σαν χώρα θέλουμε να ενταχθούμε σε τούτο το πράμα τότε σίουρα τούτο είναι ένα που τα πιο σημαντικά πράματα που πρέπει να θκιαβάσει κάποιος: http://www.nato.int/docu/comm/49-95/c940110b.htm . Εννοείται ότι η σελίδα έshι τζαι άλλα πολλά πράματα σχετικά. Όρεξη να έshετε τζαι χρόνο να θκιαβάζετε.

Τούτα λοιπόν έτσι για αρκή. Προς το παρόν δεν έχω χρόνο να γράψω την άποψη μου αλλά σίουρα θα επανέλθω με την πρώτη ευκαιρία. Στο μεταξύ όποιος θέλει τζαι μπορεί είναι ευπρόσδεκτος να γράψει την άποψη του στα σχόλια...

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Φούρπος


ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Για ένα πράμα που ευχαριστώ τον Θεό είναι που δεν με έφτιαξε να αγαπώ μια «μεγάλη» ομάδα! Ηταν γραφτό μου που μιτσής ο πατέρας μου να μου μάθει ότι η καλύτερη ομάδα εν η ΑΛΚΗ.

Θυμούμαι που με έπιανε που το shέρι τζαι επιένναμε περπατητοί που το σπίτι μας στο παλιό ΓΣΖ για να δούμε ΑΛΚΗ-επα, ΑΛΚΗ-πεζοπορικός, ΑΛΚΗ-ερμής, ΑΛΚΗ-ομόνοια αραδίππου, κτλ κτλ. Ωραίοι τζαιροί. Για να λαλούμε τζαι του στραβού το δίκαιο, το μόνο πράμα που μου έμεινε που τότε εν η γλυσταρκά τζαι ο ΚΕΑΝΙΤΑ. Τοπ συνδυασμός! Έτρωες ένα κομμάτι γλυσταρκά τζαι ετσίλλας το με λλίο χυμό για να λιώσει μέστο στόμα σου πρίν να την καταπιείς. Μετά που πολλή σκέψη αποφάνθηκα τελικά ότι τούτος εν τζαι ο λόγος που ποτέ δεν ενδιαφέρτηκα να ασχοληθώ σοβαρά με τες επιδόσεις της ομάδας που υποστηρίζω. Μες το υποσυνείδητο μου εσυνδύαζα πάντα τες κότσινες φανέλες με γλυσταρκά τζαι κεανίτα. Είτε έδερνε η «αθάνατη» είτε έτρωε τες εγώ ήμουν ευχαριστημένος που επέρνουν που την καντίνα. Τζαι τούτη η αίσθηση υπερνικούσε τζαι τες χαρές της νίκης τζαι τες λύπες της ήττας.

Anyway έντζαι παραπονιούμαι ούτε έχω κανένα πρόβλημα που η ομάδα μου εν η ΑΛΚΗ. Το αντίθετο μάλιστα. Θωρώ τους παρέες μου τους Ομονοιάτες, τους Αποελίστες, τους Ανορθωσιάτες που κάθε Κυριακή τρώει τους το άγχος αν θα δέρουν για να έχουν chance για πρωτάθλημα τζαι shέρουμαι. Ξέρεις τι θα πει να κάθεσαι στην τηλεόραση για να δεις ματς ή να πηέννεις στο γήπεδο άνενιας; Που την στιγμή που ξέρεις που μιας αρκής ότι δεν έχεις ψηλούς στόχους δεν υπάρχει τζαι λόγος να αγχώνεσαι. Απλά απολαμβάνεις το. Εχτός φυσικά άμμα παίζεις με αποελ, ομόνοια τζαι ανόρθωση. Τζιαμέ πιάνει σε το σύνδρομο του Γολιάθ τζαι θέλεις να δέρεις έτσι για το γ@μότο. Το μόνο πράμα που με αγχώνει σε ότι έshι να κάμει με τη μάππα στην Κύπρο είναι τζαι μόνο η σκέψη ότι εννα γυρίσει καμιά φορά ο κόσμος ανάποδα τζαι εννα τύχει να πάει η ΑΛΚΗ τελικό κυπέλλου για να διεκδικήσει τρόπαιο. Τούντο πράμα δεν το αντέχω, ούτε μπορώ να το διαχειριστώ. Πιστέφκω μέστο νού μου ότι ώσπου να τελειώσει τούτο το υποθετικό ματς μπορεί να με πάρουν σηκωτό με το φορείο. Είτε που άγχος, είτε που υπερβολική κατανάλωση τσιάρου...

Αυτά έτσι για να καταλάβετε πώς αντιμετωπίζω το ποδόσφαιρο στην Κύπρο: χαλαράααα.


ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ

Για να μεν τα πολλολοούμεν. Τα τελευταία χρόνια (ειδικά) τα πράματα γίνουνται κάθε φορά τζαι shιρόττερα. Ακολουθούμε με μαθηματική ακρίβεια τα βήματα της μητέρας Ελλάδας (btw τούντο πράμα να κάμνουμε copy-paste ούλλα τα κακά της Ελλάδας τζαι τα καλά – γιατί έχουν τζαι καλά – να μεν τα χαπαρίζουμε δεν το χωρεί ο νους μου). Τζικάτω είχαν τζαι σκοτωμούς. Εμείς ακόμα (απο ότι θυμούμαι δηλαδή) αλλά κατα τζει πάμε. Τα πράματα ξεφέφκουν που κάθε έλεγχο αλλά κανένας δεν φακκά πεννιά. Κανένας όμως! Τζαι το πιο σπαστικό που ούλλα είναι το γεγονός ότι πουννάρτει τζίνη η μαύρη ώρα που κάποιος θα ξεψυshίσει μέσα ή έξω που ένα γήπεδο ούλλοι θα ππέσουν που τα σύννεφα. ΟΥΛΛΟΙ ΘΑ ΚΑΜΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΧΑΠΑΡΟΥΣ. Εχτός που τζίνη τη μάνα πουννα χάσει το παιδί της. Λεπτομέρειες...

Ώρες-ώρες διερωτούμαι. Τούτοι ούλλοι που φκαίννουν στα κανάλια τζαι φανατίζουν τον κόσμο έχουν νού οξά μαχαλλεπί μέστη κκελλέ τους; Αλλά έτσι ένει, με ξένα κόλλυφα μνημονέφκουμε πολλούς. Οι άλλοι όμως; Που τους ακούουν; Ο πρόεδρος; Οι υπουργοί; Η αστυνομία; Η ηγεσία (η ποια;) του κυπριακού ποδοσφαίρου; Δεν έshι κανένα με τον νού ρε παιδί μου να τους συνάξει; Να τους πεί ρε κοπέλλια κάτσετε τη μάππα χαμέ γιατί εν πάμε καλά; Προφανώς εν εshι. Τζαι όπως τα θωρώ τα πράματα ούτε εννα βρεθεί ποττέ.

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Το θέμα είναι ποιος θα πάει πρώτος. Αν το ξέραμε τούτο ήταν να του το πούμε να γλέπει. Αλλά έτσι πράμα δε γίνεται. Τζαι που την στιγμή που δε γίνεται, σάστα τζαι’γύρασιν.

Ούλλα τα άλλα εν πελλάρες...

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Ο λοχίας, η επαγρύπνιση τζαι ο υπόκοσμος

Κάθουμαι μπροστά στην τηλεόραση τζαι παρακολουθώ 2 τύπους στο ΡΙΚ1 να συζητούν (τρόπος του λέγειν) για τες μεταθέσεις της αστυνομίας. Εshi που το πρωί που ακούω διάφορους να σαλαβατούν για την αστυνομία. Λες τζαι έχουμε την καλύτερη αστυνομία του κόσμου, τα top λαγωνικά που δεν τους φέφκει τίποτε τζαι ξαφνικά επείραξε τους ούλλους (τους μισούς δηλαδή, οι άλλοι μισοί παίζουν πελλόν)  για τες μεταθέσεις. Εξιχάσαν ούλλοι (οι μισοί που φωνάζουν τζαι οι άλλοι μισοί που παίζουν πελλόν) τί ελαλούσαν ως πριν λλίες μέρες για την αστυνομία. Τότε που η μισή Κύπρος εγύρεφκε τον Αλ Καπόνε τζαι η άλλη μισή εγέλαν με τα χάλια τους. Δηλαδή άμα το σκεφτείς καλά δεν περνά δεύτερη μέρα που να μέν ακούσεις μια κακή κουβέντα που να έshι σχέση με την αστυνομία. Ούλλο τζαι κάποιος αστυνομικός θα κάμει το θαύμα του. Ρε γ@μ# το κέρατο μου ώς τζαι εκβιασμούς σε παράνομους μετανάστες εφτάσαν να κάμνουν. Κάθε δεύτερο Σαββατοκυρίακο βάλλουν σε με το ζόρι να διερωτάσαι πόσο αχάπαροι ένει με τες μαλακίες που κάμνουν στα γήπεδα. Θωρείς τους να στέκουνται στους πιο απίθανους τόπους με το ραντάρ στο shέρι τζαι σκέφτεσαι άν πραγματικά πιστέφκουν ότι έτσι θα καταφέρουν να μειώσουν τα τροχαία.
Δηλαδή για να καταλάβω, τούτοι ούλλοι που φωνάζουν (κυριολεκτικά) σήμερα επειδή κάποιος αποφάσισε να νεκατώσει την τράπουλα τζαι να στείλει τους αχάπαρους που την Λεμεσό στην Σκάλα τζαι που την Πάφο στο Παραλίμνι (btw αν δεν το πήραν χαπάρι, ο αχάπαρος δεν αλλάσσει ανάλογα με την περιοχή, πάλε αχάπαρος μινίσκει) επίστεφκαν πραγματικά ότι ως εχτές επηένναν ούλλα ρολόι στην αστυνομία; Λογικά ναι γιατί διαφορετικά δέν εξηγείται τούτη ούλλη η φασαρία σήμερα. Αλλά που την άλλη λαλείς πάλε δεν γίνεται γιατί δεν χρειάζεται να είσαι κανένας Άινσταιν για να καταλάβεις ότι η αστυνομία μας πάει κατα διαόλου! Άρα συμπέρασμα; Συμφέροντα; Πολιτικές σκοπιμότητες; Διαπλοκή; Απλά συνήθεια να αντιδρούμε πάντα σε ότι κάμουν οι απέναντι;
-Παράλογο;; -Δεν ακούει. -Άρα λογικό, που έλεγε και ο Λαζόπουλος στους Μήτσους...
Το παραπάνω χάζι που ούλλα είναι το ότι τες μεταθέσεις έκαμε τες ένας λοχίας, η επαγρύπνιση του ΑΚΕΛ τζαι ο υπόκοσμος. Τζαι να θέλεις να τα πιστέψεις τούτα ούλλα, με το που ακούεις τούντες τσιόφτες ξανασκέφτεσαι το!

Τωρά που το σκέφτουμαι έν αξίζει τον κόπο να τους βάλλεις φτί τούτους ούλλους. Αλλάσω κανάλι τζαι βάλλω MEGA. Μόλις άρκεψε το L.A.P.D. Τουλάχιστον τούτοι κάμνουν μαλακίες αλλά που τα ψέματα για να γυρίσουν το έργο. Εμάς οι δικοί μας που κάμνουν τζαι σιρόττερα αλλά που τα αλήθκεια; Ποιού να το πείς;;;

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Valentine's


Είπα τζαι εγώ μια φορά να γιορτάσω τον Βαλεντίνο! Είμαι 31, ανάθεμα αν τον εγιόρτασα στην ζωή μου ως τωρά 5 φορές (including την εφηβεία μου). Πέφτει τζαι Σάββατο, ήταν ευκαιρία να πάω με την (soon to be) γυναίκα μου σε ένα ωραίο ξενοδοχείο για το Σ/Κ να χαλαρώσουμε και να αλλάξουμε λίγο παραστάσεις. Αλλά πού έτσι τύχη! Σαν ήμουν έτοιμος τζαι ονειρέφκουμουν spa τζαι μετά ένα ωραίο δείπνο με κανένα καλό κρασί, έρκεται ένα email που τον μάστρο που γράφει: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο δουλειά στο γραφείο. Έχουμε deadlines! Γ@μ# τα deadlines μου μέσα...
Τζαι ανάθεμα ο Βαλεντίνος, ήταν μόνο η αφορμή. Εγώ εν το spa που σκέφτουμαι. Ειδικά την ώρα που είμαι στα meeting τζαι θωρώ τους τούτους ούλλους που μου εκάμαν την χαλάστρα. Συγκρίνεται; Εν συγκρίνεται...

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

Restart...

Αποφάσισα να ξαναρχίσω το γράψιμο. Είναι πολλά τα στραβά και ανάποδα σ'αυτή την χώρα, κάπου πρέπει να ξεσπάμε και εμείς!!

Α! Έμαθα και ελληνικά απο την τελευταία φορά που έγραψα εδώ...