Η ώρα της γής ή η ώρα της Υποκρισίας;

Το παρακάτω κείμενο το έγραψα ως απάντηση στην τελευταία ανάρτηση του Γιώργου Πήττα στο ιστολόγιο του, εννοείται. Δεν είμαι ενάντια στους οικολόγους γενικώς (εξαιρούνται τα δικά μας, εγχώρια παναΰρκα-επιεικώς) ούτε θέλω να κατηγορηθώ οτι δεν έχω περιβαλλοντολογική συνείδηση. Είναι μερικά πράγματα όμως που δεν μπορώ να τα παρακολουθήσω και αρνούμαι να τα καταπιώ αμάσητα.

 

"Αγαπητέ Γιώργο,

 

υποκρισία. Όλο αυτό που στήθηκε για να υποστηρίξει την χθεσινοβραδινή ενέργεια εμένα μου φαντάζει σαν μια μεγάλη υποκρισία! Νομίζω ότι η WWF (την οποία σέβομαι και επικροτώ για τους σκοπούς της) θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει την στρατηγική της. Θα ήθελα πολύ να μάθω πόσα λεφτά ξόδεψαν για να προμοτάρουν αυτή την ενέργεια. Βασικά διαφωνώ για ένα σημαντικότατο, κατα την γνώμη μου, λόγο: αυτή η "μαζική" αλλά συμβολική κίνηση να σβήσουν τα φώτα δημιουργούν την εντύπωση (υποσυνείδητα) στον κόσμο ότι συμμετέχουν στην προσπάθεια για την κλιματική αλλαγή ενώ στην ουσία δεν καταφέρνουν τίποτα. Γιώργο, ευτυχώς ή δυστυχώς ο πολύς κόσμος δεν έχει την δική σου (αποδεδειγμένη) ευαισθησία για το περιβάλλον. Αντίθετα ο πολύς κόσμος, για πολλούς και διάφορους λόγους, αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει αυτά τα θέματα μάλλον επιδερμικά. Και μια κίνηση σαν αυτή δημιουργεί στον πολύ κόσμο την άποψη ότι "έκαναν το καθήκον τους". Μέγα λάθος!

Εγώ θα προτιμούσα π.χ. όλα αυτά τα χρήματα να δίνονταν σαν χρηματοδότηση για να αλλάξουμε τις λάμπες πυρακτώσεως με οικονομικές. Πρακτικά πράματα που πιάννουν τόπο και ο καθένας θα κάνει ότι περνά απο το χέρι του. Εξάλλου πότε ήταν η τελευταία φορά που ίδρωσε το αυτί των διοικούντων του πλανήτη μας απο παρόμοιες συμβολικές κινήσεις;

 

ΥΓ. Ρώτησε κανείς την επίδραση της χθεσινοβραδινής ενέργειας παγκόσμια στο περιβάλλον; Αντιλήφθηκε κανείς την επίδραση του μαζικού "κατεβάσματος" και μετά του μαζικού "ανεβάσματος" των διακοπτών τόσο στα εργοστάσια παραγωγής όσο και κατ'επέκταση στο περιβάλλον; "

 

Και για να συνεχίσω την σκέψη μου: δώστε μου έναν λόγο για τον οποίο πιστεύετε οτι η συγκεκριμένη ενέργεια του Σαββατόβραδου ωφέλησε στο παραμικρό. Και σας παρακαλώ να εξαιρέσετε την κοινή δικαιολογία της μαζικής συμμετοχής - αφύπνισης - καλλιέργειας συνείδησης στις μάζες. Να με συγχωρείτε αλλά εγώ αυτά τα ακούω βερεσέ. Το 95% των γνωστών μου που αποφάσισαν να συμμετάσχουν αρκέστηκαν στο να σβήσουν τα φώτα των σπιτιών τους - εννοείται με την τηλεόραση αναμμένη. Απο κεί και πέρα τι; Άναψαν και πάλι τα φώτα για να δούμε τα χάλια μας. Αν έχετε τα κότσια κύριοι της WWF πηγαίνετε κατευθείαν στην πηγή. Αυτή η μεγαλοφυής ιδέα του να χρησιμοποιήσουμε τον κόσμο για να περάσουμε το μήνυμα στους ηγέτες του πλανήτη, να με συγχωρείτε, αλλά είναι η μεγαλύτερη ΠΑΤΑΤΑ που άκουσα τον τελευταίο καιρό.

Και για να τελειώσω: αν θέλετε τον κόσμο να συμμετάσχει στην σωτηρία του πλανήτη βοηθήστε τον να κάνει το δικό του καθήκον στο μερίδιο που του αναλογεί και να ενεργήσει στα του οίκου του. Πιέστε τις κυβερνήσεις (που κατα τα άλλα κόπτονται να σβήσουν τα φώτα των κυβερνητικών κτιρίων για μια ώρα) και την Ευρωπαϊκή Ένωση να δημιουργήσει προγράμματα και να δώσει επιχορηγήσεις για να μπορέσει ο κόσμος να μειώσει στο ελάχιστο την δική του συμμετοχή στην μόλυνση της γής. Όλα τα άλλα είναι έπεα πτερόεντα...

DCA - Η αυτοκτονία του καρκίνου

Διάβαζα εχτές το τελευταίο τεύχος του περιοδικού Κ της Καθημερινής (κυπριακή έκδοση 22/3/2009). Στις σελίδες 22-24 υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη ενός Έλληνα γιατρού-καθηγητή, του Ευάγγελου Μιχελάκη, ο οποίος με βάση το Πανεπιστήμιο της Alberta στον Καναδά έχει ξεκινήσει τον δικό του "πόλεμο" κατά του καρκίνου.

Ο δρ. Μιχελάκης, μαζί με τους συνεργάτες του, ερευνά την επίδραση της ουσίας DCA (διχλωρικό οξύ) στα καρκινικά κύτταρα. Η ομάδα αυτή παρατήρησε ότι η χορήγηση αυτής της ουσίας σε άτομα με καρκίνο ελαττώννει σε εντυπωσιακό βαθμό τους καρκινικούς όγκους σε μερικές εβδομάδες. 

Αν επαναφέρετε στην μνήμη σας τα μαθήματα βιολογίας στο σχολείο θα θυμηθείτε ότι τα "εργοστάσια" παραγωγής ενέργειας του κυττάρου είναι τα μιτοχόνδρια. Οι ερευνητές γνωρίζουν ότι τα καρκινικά κύτταρα έχουν απενεργοποιήσει τα μιτοχόνδρια. Ο λόγος είναι πολύ απλός: τα μιτοχόνδρια, εκτός απο κέντρα παραγωγής ενέργειας, είναι και ανιχνευτές καρκινογένεσης. Εάν αντιληφθούν ότι το κύτταρο είναι καρκινικό ενεργούν ως ωρολογιακή βόμβα και το σκοτώνουν. Εδώ βρίσκεται και το κόλπο με το DCA. Ο Μιχελάκης ανακάλυψε ότι το DCA μπορεί να θέσει σε πλήρη λειτουργία τα (απενεργοποιημένα) μιτοχόνδρια των καρκινικών κυττάρων και άρα να ενεργοποιήσει την διαδικασία της απόπτωσης - δηλαδή της καταστροφής των καρκινικών κυττάρων απο τον ίδιο τον οργανισμό. As simple as that!

Πάμε τώρα και στο πιο σημαντικό. Αντιγράφω απο την συνέντευξη:

Ερώτηση: Τι γίνεται με την χρηματοδότηση της έρευνας σας; Ξέρουμε ότι καμιά φαρμακευτική εταιρία δεν δέχεται να σας χρηματοδοτήσει επειδή το μόριο του DCA δεν μπορεί να πατενταριστεί.

Απάντηση: Μέσω συνεισφορών και μέσω του Πανεπιστημίου της Alberta συγκεντρώσαμε 1.5 εκατ. δολάρια. Παίρνουμε γράμματα απο όλο τον κόσμοπου μας δίνουν 5 δολάρια, 10 δολάρια. Είναι συγκινητικό. Τα κεφάλαια που διασφαλίσαμε μ'αυτό τον τρόπο είναι πολύτιμα αλλά δεν επαρκούν για τα επόμενα στάδια της έρευνας. Ο στόχος μας, λοιπόν, είναι να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα χρήματα για να ολοκληρώσουμε τα πρώτα βήματα. Για τα επόμενα, που είναι πολυκεντρικές μελέτες, χρειάζονται πολύ μεγαλύτερα κεφάλαια τα οποία ειλικρινά δεν γνωρίζω πως θα εξασφαλίσουμε.

Προσωπικά έχω συγκλονιστεί. Είναι απίστευτο αυτό που παραδέχεται ο Μιχελάκης. Επειδή το DCA είναι μια κοινή, απλή και φτηνή ουσία η οποία δεν πατεντάρεται καμιά φαρμακευτική εταιρία δεν ενδιαφέρεται να χρηματοδοτήσει την έρευνά τους! Δεν ξέρω τι άλλο να πώ. Έχω μείνει άναυδος...

Αυτό είναι το σάιτ του Πανεπιστημίου:  http://www.depmed.ualberta.ca/dca/  και εδώ είναι το λήμμα της wikipedia για το DCA: http://en.wikipedia.org/wiki/Dichloroacetate

Δεν έχω scanner στο σπίτι, αλλά θα προσπαθήσω να σκανάρω και να ανεβάσω την συνέντευξη εδώ. Στο μεταξύ όποιος μπορεί ας το κάνει πρίν απο μένα. Θα του είμαι υπόχρεος.

Νίκος Ξυλούρης - "Αυτόν τον κόσμο τον καλό"

Δέρνετε αβέρτα!

Τούτη τη φωτογραφία είχα την wallpaper στο pc μου στο γραφείο για πολλύ τζαιρό. Όσοι με ερωτούσαν γιατί την έβαλα, ελάλουν τους ότι έshι μερικούς μπάτσους που μόνο τούτο τους αξίζει: να τους κρούζουν. Οι παραπάνω εθωρούσαν με με το μισό τους. Whatever...

Για να είμαστε ξηγημένοι: έν είμαι αναρχικός τζαι γενικώς δηλώνω εναντίον της βίας σε ούλλες τις τες μορφές. Αλλά έshι μερικά πράματα που με φκάλλουν εκτός εαυτού. Ένα που τούτα είναι να θωρώ αθρώπους που επειδή φορούν μια στολή τζαι θκιό νισιάνια νομίζουν ότι βαστούν το Θεό που τα @ρχ.... τζαι άρα μπορούν να γυρίζουν το shέρι τους, το πόι τους κ.τ.λ. τζαι να δέρνουν αβέρτα ότι μιλά τζαι κινείται.

Δυστυχώς εχτές αντιλήφθηκα ότι σε τούτο τον καταραμένο τόπο που ζιούμε έshι τζαι δικαστές που τους αξίζει να πάθουν ότι και ο "φίλτατος" της φωτογραφίας. Στραβάρα μέστα μμάθκια σας ρε! Αν ήταν ο γιός σου κύριε δικαστά ίνταμπου ήταν να κάμεις; Αν έρτει αύριο ένας που τούτα τα καλόπαιδα κύριε δικαστά τζαι πατήσει την κόρη σου μέστο λαιμό ίνταμπου να κάμεις;

Αλλά το πιο απίστευτο που ούλλα είναι το αίσθημα της "δικαίωσης" των μπάτσων τζαι φυσικά οι δηλώσεις των δικηγόρων τους. Όι φυσικά πως επερίμενα κάτι διαφορετικό που τους δικηγόρους (btw έν έshι shιρότερη φάρα που τους δικηγόρους), πληρώνουνται για να λαλούν τούτα που λαλούν. Εσείς όμως κύριοι μπάτσοι που αισθάνεστε τζαι δικαιωμένοι γιατί εν εφκήκετε στες τηλεοράσεις να δούμε τζαι τες ωραίες σας τες φάτσες τζαι να μας πείτε πόσο χαρούμενοι είσαστε που εσπάσετε τα πλάσματα που το ξύλο τζαι στο τέλος εφκήκετε κούππα άπαννη;

Εγώ πάντως δηλώνω το που τα τωρά: αν με σταματήσει καμιά μέρα μπάτσος μέστο δρόμο το πρώτο πράμα πουννα κάμω είναι να τον ρωτήσω αν ήταν ένας που τους 10.

Σινεμά

Το περασμένο Σάββατο επήα, μετά που ποοοολύ τζιαιρό σινεμά. Γενικώς οι ταινίες τζαι γενικά ο κινηματογράφος είναι μια που τις αγαπημένες μου ασχολίες. Ξεκουράζει με τζαι ωθεί με να ξεφέφκω για λλίο που την καθημερινότητα.

 Τα χρόνια που ήμουν φοιτητής στην Ελλάδα ήταν η περίοδος της ακμής τζαι της "εξέλιξης" των σινεμά. Θυμούμαι την πρώτη χρονιά που ήμουν στην Θεσσαλονίκη επηένναμε σε ένα σινεμά κοντά στο Ναυαρίνο που ξεχάννω τωρά το όνομα του (btw μόλις εσυνηδητοποίησα ότι περνούν πολλά γλήορα τα χρόνια...) με δύο αίθουσες μάλιστα τζαι με το κλασσικό μπάρ έξω που εσέρβιρε ακόμα τζαι ουίσκι. Τον τζαιρό που έφεφκα  που την Θεσσαλονίκη το Πλατεία ODEON ήταν πλέον pasee τζαι η τζενούρκα μόδα ήταν τα multiplex στα μεγάλα εμπορικά κέντρα έξω που την πόλη. Όπως τζαι να έshι το πράμα τότε απολάμβανα το. Το πιο σημαντικό πράμα που μου επρόσφερε το σινεμά στην Ελλάδα ήταν η δυνατότητα να θκιαλέξω την θέση μου τζαι να την τυπώσω πάνω στο εισιτήριο μου. Μετά επήεννες άνετος στην αίθουσα, έβρισκες την θέση σου, εκάθεσουν τζαι εθώρες το έργο με την ησυχία σου. Τωρά μαθαίνω ότι τα εισιτήρια τζαι τες θέσεις που θέλεις κόφκεις τα που το ίντερνετ με την κάρτα σου. Ακόμα καλύτερα...

 Που τον τζαιρό που ήρτα πίσω στην Κύπρο κάθε φορά που πάω σινεμά καταρκούμαι την ώρα τζαι την στιγμή που το αποφάσισα. Νευριάζω τζαι λαλώ ότι εν η τελευταία φορά αλλά επειδή αρέσκει μου ξαναπάω τζαι ξανανευριάζω. 

 Ας μου το εξηγήσει κάποιος πέρκι το καταλάβω γιατί σπάζω τον νού μου τόσα χρόνια: πόσο δύσκολο είναι να πηέννεις στο K-cineplex τζαι να μεν αναγκάζεσαι να στέκεσαι κούλλου-μάκκα  μαζί με αλλο 100 άτομα έξω που την πόρτα μετά που γοράζεις το εισιτήριο που το ταμείο περιμένοντας να ανοίξουν οι πόρτες για να μουντάρεις να έβρεις μια καλή θέση να κάτσεις; Εν πιστέφκω να εshι μεγαλύτερο χωρκαθκιόν τζαι ρεζίλι που τούτο. Εν τζαι είμαστε στο 1980 γαμότο πιον. Είμαστε στο 2009, ο κόσμος σχεδόν εγύρισε ανάποδα τζαι εμείς επιμένουμε να σπιλακωννούμαστε μπροστά που μια κλειστή πόρτα για να προλάβουμε θέση! Έλεος. Έν έshι ένα πλάσμα να τους πεί οτι οι πολυθρόνες μέστες αίθουσες έχουν νούμερο πάνω για κάποιο λόγο; Τζαι στο κάτω-κάτω ποιοι εν τούτοι που, επειδή εν μονοπώλαιο τζαι προφανώς εν τους κόφτει, έχουν το δικαίωμα να μου κόψουν εμένα το σινεμά επειδή εν γουστάρω να συμπεριφέρουμαι σαν  χώρκατος για να δω μιαν ταινία;

Έshι τζαι άλλους που πιστέφκουν τα ίδια οξά εν εγώ που είμαι υπερβολικός;