Φούρπος

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Για ένα πράμα που ευχαριστώ τον Θεό είναι που δεν με έφτιαξε να αγαπώ μια «μεγάλη» ομάδα! Ηταν γραφτό μου που μιτσής ο πατέρας μου να μου μάθει ότι η καλύτερη ομάδα εν η ΑΛΚΗ.

Θυμούμαι που με έπιανε που το shέρι τζαι επιένναμε περπατητοί που το σπίτι μας στο παλιό ΓΣΖ για να δούμε ΑΛΚΗ-επα, ΑΛΚΗ-πεζοπορικός, ΑΛΚΗ-ερμής, ΑΛΚΗ-ομόνοια αραδίππου, κτλ κτλ. Ωραίοι τζαιροί. Για να λαλούμε τζαι του στραβού το δίκαιο, το μόνο πράμα που μου έμεινε που τότε εν η γλυσταρκά τζαι ο ΚΕΑΝΙΤΑ. Τοπ συνδυασμός! Έτρωες ένα κομμάτι γλυσταρκά τζαι ετσίλλας το με λλίο χυμό για να λιώσει μέστο στόμα σου πρίν να την καταπιείς. Μετά που πολλή σκέψη αποφάνθηκα τελικά ότι τούτος εν τζαι ο λόγος που ποτέ δεν ενδιαφέρτηκα να ασχοληθώ σοβαρά με τες επιδόσεις της ομάδας που υποστηρίζω. Μες το υποσυνείδητο μου εσυνδύαζα πάντα τες κότσινες φανέλες με γλυσταρκά τζαι κεανίτα. Είτε έδερνε η «αθάνατη» είτε έτρωε τες εγώ ήμουν ευχαριστημένος που επέρνουν που την καντίνα. Τζαι τούτη η αίσθηση υπερνικούσε τζαι τες χαρές της νίκης τζαι τες λύπες της ήττας.

Anyway έντζαι παραπονιούμαι ούτε έχω κανένα πρόβλημα που η ομάδα μου εν η ΑΛΚΗ. Το αντίθετο μάλιστα. Θωρώ τους παρέες μου τους Ομονοιάτες, τους Αποελίστες, τους Ανορθωσιάτες που κάθε Κυριακή τρώει τους το άγχος αν θα δέρουν για να έχουν chance για πρωτάθλημα τζαι shέρουμαι. Ξέρεις τι θα πει να κάθεσαι στην τηλεόραση για να δεις ματς ή να πηέννεις στο γήπεδο άνενιας; Που την στιγμή που ξέρεις που μιας αρκής ότι δεν έχεις ψηλούς στόχους δεν υπάρχει τζαι λόγος να αγχώνεσαι. Απλά απολαμβάνεις το. Εχτός φυσικά άμμα παίζεις με αποελ, ομόνοια τζαι ανόρθωση. Τζιαμέ πιάνει σε το σύνδρομο του Γολιάθ τζαι θέλεις να δέρεις έτσι για το γ@μότο. Το μόνο πράμα που με αγχώνει σε ότι έshι να κάμει με τη μάππα στην Κύπρο είναι τζαι μόνο η σκέψη ότι εννα γυρίσει καμιά φορά ο κόσμος ανάποδα τζαι εννα τύχει να πάει η ΑΛΚΗ τελικό κυπέλλου για να διεκδικήσει τρόπαιο. Τούντο πράμα δεν το αντέχω, ούτε μπορώ να το διαχειριστώ. Πιστέφκω μέστο νού μου ότι ώσπου να τελειώσει τούτο το υποθετικό ματς μπορεί να με πάρουν σηκωτό με το φορείο. Είτε που άγχος, είτε που υπερβολική κατανάλωση τσιάρου...

Αυτά έτσι για να καταλάβετε πώς αντιμετωπίζω το ποδόσφαιρο στην Κύπρο: χαλαράααα.

ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ

Για να μεν τα πολλολοούμεν. Τα τελευταία χρόνια (ειδικά) τα πράματα γίνουνται κάθε φορά τζαι shιρόττερα. Ακολουθούμε με μαθηματική ακρίβεια τα βήματα της μητέρας Ελλάδας (btw τούντο πράμα να κάμνουμε copy-paste ούλλα τα κακά της Ελλάδας τζαι τα καλά – γιατί έχουν τζαι καλά – να μεν τα χαπαρίζουμε δεν το χωρεί ο νους μου). Τζικάτω είχαν τζαι σκοτωμούς. Εμείς ακόμα (απο ότι θυμούμαι δηλαδή) αλλά κατα τζει πάμε. Τα πράματα ξεφέφκουν που κάθε έλεγχο αλλά κανένας δεν φακκά πεννιά. Κανένας όμως! Τζαι το πιο σπαστικό που ούλλα είναι το γεγονός ότι πουννάρτει τζίνη η μαύρη ώρα που κάποιος θα ξεψυshίσει μέσα ή έξω που ένα γήπεδο ούλλοι θα ππέσουν που τα σύννεφα. ΟΥΛΛΟΙ ΘΑ ΚΑΜΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΧΑΠΑΡΟΥΣ. Εχτός που τζίνη τη μάνα πουννα χάσει το παιδί της. Λεπτομέρειες...

Ώρες-ώρες διερωτούμαι. Τούτοι ούλλοι που φκαίννουν στα κανάλια τζαι φανατίζουν τον κόσμο έχουν νού οξά μαχαλλεπί μέστη κκελλέ τους; Αλλά έτσι ένει, με ξένα κόλλυφα μνημονέφκουμε πολλούς. Οι άλλοι όμως; Που τους ακούουν; Ο πρόεδρος; Οι υπουργοί; Η αστυνομία; Η ηγεσία (η ποια;) του κυπριακού ποδοσφαίρου; Δεν έshι κανένα με τον νού ρε παιδί μου να τους συνάξει; Να τους πεί ρε κοπέλλια κάτσετε τη μάππα χαμέ γιατί εν πάμε καλά; Προφανώς εν εshι. Τζαι όπως τα θωρώ τα πράματα ούτε εννα βρεθεί ποττέ.

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Το θέμα είναι ποιος θα πάει πρώτος. Αν το ξέραμε τούτο ήταν να του το πούμε να γλέπει. Αλλά έτσι πράμα δε γίνεται. Τζαι που την στιγμή που δε γίνεται, σάστα τζαι’γύρασιν.

Ούλλα τα άλλα εν πελλάρες...